Algımız, zihnimiz, fikrimiz, canımız Merkürümüz tekrar retroya başladı. Aklımızı yeniden oradan oraya sürükleyip, kanılarımızı karmaşıklaştırıp, nöronlarımızı yakacak. Bir nevi kısa devre yapacağız.
‘’ Sahi bu niçin bu türlü olmuştu ‘’ dediğimiz her şeyi sorgulatacak. Ee bir de Venüs retrosuna eşlik edince aslında karmaşık olan hislerimiz bir modül daha arap saçına evrilecek. Bu periyot en çok adil şartlarda mıyız, yaşadıklarımız bir simülasyon mu, gözden geçirmemiz gereken diğer şeyler var mı noktasında sorgulayıp duracağız. Tahminen çoğumuz bir yerde kararlarımızı aldık ve ne yapmak istediğimizin farkındayız lakin o sihirli cümleyi arıyor olacağız.
Önce kendimizle sonra etrafımızla olan tüm bağları tekrar gözden geçirip bize ters olan lakin bir yandan da kopamadığımız bağlantılarımıza odaklanmalıyız.
Fakat bu fikirler gün be gün o kadar ağırlaşacak ki “doğru yerde miyim? Bunu sahiden istiyor muyum?” sorularıyla adeta zihnimizi bir dehşet karakteri ele geçirmiş üzere karanlığa sürükleyebiliriz. Maddi, manevi, duygusal ve zihinsel açıdan hakkımızı aramak isterken yönsüzlük ve kararsızlıktan dolayı kusur yapabiliriz. Bağlantılarımızda, işimizde beklediğimiz ve arzuladığımız dinamiği yakalayamadığımızı fark edebiliriz. Adil olan ne diye sorgulamak elbette hakkımız fakat bir yerde uzlaşmadan kaçmak, kesin ve keskin haller almak işleri daha da yokuşa sürükleyebilir.
Genelde retro vakitleri geçmişe çok odaklanır ve şahsımıza yapılan yanlışların çok katı ve acımasız olduğunu düşünebiliriz. Elbette abartı retronun şanındandır ancak bizlerde biraz gösteri yapabiliriz.
Çünkü tahammülümüzün artık son evresindeyizdir, abartmanın hakkımız olduğuna inanırız. Hülasa, hem Venüs’ün hem de Merkür’ün bize verdiği yetkiye dayanarak insan bağlarımızın altında yatan temel gereksinimlerimizi, beklentilerimizi, tasa ve kaygılarımızı zalimce lisana getirmeden evvel mantığımızla bir istişare yapmalıyız. Lakin o kadar yorgunuz ve tükenmişiz ki kendi özümüzden ve gerçekliğimizden ne kadar da uzaklaştığımızı, herkese ne kadar da sabır gösterip alttan aldığımızı sert bir halde fark edebiliriz. Bu farkındalık bizim artık farklı seyahatlere gitmemiz gerektiğini de vurgulayabilir. İşte o noktada telaşlı olmadan, yaralı yanlarımızı daha da kanatmadan, bir müddettir hissettiğimiz ‘’ne olacak’’ tedirginliğinin tabansız kuyularında kaybolmadan da istikametimizi bulmaya çabalayabiliriz.
Kendimizi ve karşımızdakileri suçlamak yerine gerçekliğin en saf tarafıyla yüzleşmeli, öfke kusmak eleştirmek yerine gerçek his ve niyetlerimizi yapıcılık çerçevesi içinde lisana getirmeliyiz. Unutmamalıyız ki ‘’insan olması gerektiğini düşündüğü şeye dönüşür..’’
X
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
Bir cevap yazın